Durf jij te ontvangen wat er is?

 Een liefdevolle uitnodiging tot aanwezig zijn 

We worden vaak wakker met een agenda in ons hoofd: wat moet er gebeuren, wat staat er op de planning, wie heeft ons nodig? De wereld draait, en wij draaien mee. Maar wat als we, nog voor we in actie schieten, eerst zouden ontvangen wat er is? 

Niet de buitenwereld – die wacht wel – maar de binnenwereld. Want daar begint het. 

Bewust aanwezig zijn 

Als we even stoppen, vertragen, ademen en werkelijk luisteren… Wat leeft er dan in ons? 

Soms is het verwondering. Een licht, sprankelend gevoel bij het ontwaken. Een gedachte die zachtjes glimlacht in ons binnenste. Soms is het frustratie of teleurstelling – omdat wat zich aandient, niet is wat we hoopten. Soms weten we het niet eens meteen. Dan lijkt het leeg of vlak. Maar ook die leegte heeft een boodschap, een ondertoon die gehoord wil worden. 

Ontvangen betekent niet: het goed moeten vinden. Ontvangen betekent: aanwezig zijn met wat er is. 

Van binnen naar buiten 

Als we werkelijk ontvangen wat er leeft in ons, dan gebeurt er iets bijzonders. Vanuit deze innerlijke afstemming kunnen we gaan doen in onze buitenwereld. Niet langer geleefd door verwachtingen of automatische patronen, maar vanuit verbinding met onszelf. 

We kijken dan met open blik: Wat heb ik gecreëerd? Soms roept dat vreugde op. Soms verwondering. En soms ook ongemak, ontgoocheling of zelfs weerstand. Maar elk resultaat draagt waarde, want het weerspiegelt iets van onszelf. Het toont waar we waren – niet om ons te veroordelen, maar om ons bewustzijn te verdiepen. 

Wat als het er wél is? 

We verlangen vaak intens naar dingen: Een liefdevolle relatie. Een partner die ons écht ziet, die blijft, waar je echt jezelf kan zijn. Een job waarin we ons vervuld voelen, waarin we tot ons recht komen. Of zelfs gewoon een bepaald comfort, materiële zekerheid, rust. 

We dromen. We vergelijken. We kijken naar anderen – en voelen soms jaloezie of heimwee naar wat zij lijken te hebben. Maar wat als we zélf beginnen te creëren? Wat als we – door bewuste keuzes, door trouw te zijn aan ons innerlijk kompas – die dingen langzaam wél in ons leven brengen? 

Kunnen we het dan ook echt ontvangen? 

Durven we zo kwetsbaar te zijn dat we het geluk toelaten? 

Durven we onze beschermingsmechanismen bewust te zien: hoe we vluchten, vechten of bevriezen en kiezen om niet te analyseren, relativeren, maar simpelweg voelen: “Dit is wat ik heb verlangd. Dit is het. Ik mag dit ontvangen.”  En ja, ook het minderwaardig gevoel mag erbij horen. 

Het is vaak makkelijker om te blijven verlangen, dan om echt te ontvangen. Want ontvangen maakt ons kwetsbaar. Het maakt ons voelbaar. En precies daar ontstaat echte intimiteit – met het leven, met onszelf, met de ander. 

Het verschil tussen controleren en ontvangen 

We zijn getraind om te sturen, te beheersen, te verbeteren. Maar ontvangen vraagt iets anders. Het vraagt om overgave. Om durven voelen, ook als het ongemakkelijk is. Om níet te weten, en dat toe te laten. 

Ontvangen is de kunst van het niet-doen. Het vraagt geen checklist, geen actieplan, maar een diepe bereidheid om te zijn met wat zich aandient – zonder het meteen te willen veranderen. 

De spiegel van het leven 

Wat we binnenin onszelf niet aankijken, zal zich buiten ons blijven tonen. Niet als straf, maar als spiegel. De wereld buiten ons is een reflectie van onze binnenwereld. En dus: als we zacht zijn voor wat in ons leeft, dan verzacht ook wat zich buiten ons ontvouwt. 

En omgekeerd: als we dat wat we diep verlangen ook echt durven toelaten, kunnen we de vruchten van onze innerlijke groei werkelijk plukken. 

Leven in verwondering 

Ontvangen is geen eindpunt, maar een begin. Vanuit deze houding groeit iets nieuws. We worden niet geleefd, we leven. Vanuit verwondering. Vanuit echtheid. En ja, dat gaat langzaam. Het vraagt stilte, tijd, aandacht. 

Maar net daar, in die trage stroom, ontstaat de magie: de ontmoeting met jezelf. de beweging van binnenuit. de kracht van zachtheid. 

Dus misschien kunnen we vandaag, heel even, stoppen met streven. En in plaats daarvan: ontvangen wat er is. 

Vol, echt, rauw of zacht. Zoals het komt. 

Want dát is de plek waar het leven begint.